Flaga Izraela nawiązuje do żydowskiego szala modlitewnego, zwanego tałesem, jednego z dwóch podstawowych przedmiotów (obok tefilin) używanych do codziennej modlitwy. Biały prostokąt z dwoma poziomymi niebieskimi pasami oraz Gwiazdą Dawida, został zaprojektowany przez Dawida Wolffsohna, (od 1905r.,) przewodniczącego Światowej Organizacji Syjonistycznej.
Jednak głównym symbolem flagi Izraela jest gwiazda sześcioramienna, zwana Gwiazdą Dawida. Znak ten powszechnie dziś uznawany za uniwersalny symbol judaizmu i żydowskiej tożsamości, długo nie miał takiego znaczenia.
Heksagram, czyli sześcioramienna gwiazda utworzona z dwóch splecionych trójkątów równobocznych, znana była w kulturach starożytnych. Widziano w niej zespolenie dwóch trójkątów, ucieleśniających przeciwieństwa.
Przykładowo ten zwrócony wierzchołkiem w górę symbolizował pierwiastek męski, a ten zwrócony wierzchołkiem w dół, pierwiastek żeński.
Heksagram obrazował zespolenia również innych przeciwieństw; nieba i ziemi, duchowości i cielesności, boskości i człowieczeństwa. Stąd forma ta pojawiała się w wielu miejscach świata antycznego.
Możemy znaleźć ją w Indiach, w świątyniach etruskich i w wielu miejscach na Bliskim Wschodzie. Używany był jako ornament lub znak magiczny, zarówno przez żydów, chrześcijan, jak i muzułmanów.
Wśród tych ostatnich utrwaliła się tradycja uznająca heksagram za pieczęć Salomona i traktująca go jako amulet chroniący przed złymi duchami. Z tego powodu, gdy w XVI wieku sułtan Sulejman Wspaniały polecił odbudować mury miejskie Jerozolimy, nakazał umieścić na nich płaskorzeźbione medaliony z gwiazdami sześcioramiennymi. Miały one zapewne chronić miasto przed niebezpieczeństwami i nieszczęściami.
Heksagram z synagogi w Kafarnaum- IV wiek
Gwiazda Dawida na Bramie Heroda, w murach obronnych Jerozolimy
Wśród europejskich Żydów, dopiero w XIII wieku upowszechniło się określanie sześcioramiennej gwiazdy mianem tarczy Dawida.Uznano wówczas, że tworzące heksagram trójkąty są odwzorowaniem hebrajskiej litery dalet, od której zaczyna się kończy imię Dawid. Symbol ten miał podkreślać że król ten cieszył się wyjątkową ochroną bożą.
Uważano również, że żołnierze króla Dawida, umieszczali ten znak na swoich tarczach. Prawdopodobnie dlatego Gwiazda Dawida pojawiła się w znakach heraldycznych używanych przez żydowskich drukarzy. Stąd prascy Żydzi uznali ją za symbol, który mogli umieścić na swojej fladze przyznanej im w 1354 r. przez cesarza Karola IV, jako symbol opieki cesarskiej.
W XVII stuleciu Gwiazda Dawida stała się oficjalnym herbem wspólnot żydowskich w Pradze i Wiedniu. Symbol ten upowszechnił się następnie szybko w świecie Żydów europejskich.
Tarcza Dawida stała się bowiem popularnym znakiem na popularnych wówczas amuletach, które miały chronić wiernych przed złymi duchami. Znak ten zaczęto również powszechnie używać w dekoracji synagog.
Popularność Gwiazdy Dawida sprawiła, iż w czasie pierwszego Kongresu Syjonistycznego, który odbył się w 1897 r. w Bazylei, przyjęto ten znak jako symbol ruchu syjonistycznego. Tak więc osadnicy żydowscy przybywający na teren dzisiejszego państwa Izrael, posługiwali się powszechnie tym znakiem. Stąd też symbol ten, jakby automatycznie, został umieszczony na fladze Izraela.
Flaga Izraela
Motocykl należący do Czerwonej Gwiazdy Dawida
Niebiesko – biały sztandar z Gwiazdą Dawida został ustanowiony flagą Izraela przez Tymczasową Radę Państwa 28 października 1948 roku.
Również Izraelskie stowarzyszenie pierwszej pomocy nazwane zostało: Czerwona Tarcza Dawida, analogicznie do Czerwonego Krzyża, czy Czerwonego Półksiężyca.
Stanisław Szuro, 02.05.2023r.