W tradycji żydowskiej Mimuna (Mimouna) jest szczególnym świętem obchodzonym przez sefardyjskich Żydów, zwłaszcza tych pochodzenia marokańskiego. Jest to jedno z najbardziej charakterystycznych i radosnych świąt w kalendarzu żydowskim.
Mimuna obchodzona jest dzień po zakończeniu święta Paschy, co symbolizuje zakończenie okresu przygotowań i wzniosłości, jaki charakteryzuje Pesach. To także moment, kiedy żydowskie gospodarstwa domowe powracają do normalnych posiłków po tygodniu stosowania rygorystycznych przepisów żywnościowych. W tym roku Mimuna rozpoczęła się 29 kwietnia po zachodzie słońca.
Pochodzenie nazwy „Mimouna” nie jest pewne, ale niektórzy badacze sugerują, że może ona wywodzić się od arabskiego słowa oznaczającego „szczęście” lub „dobrą fortunę”. Święto to ma głębokie korzenie w kulturze marokańskich Żydów, którzy obchodzili je jako czas radości, wspólnej zabawy i gościnności.
Głównym elementem obchodów Mimouny jest dzielenie się jedzeniem i słodyczami. Tradycyjne potrawy obejmują mufletta (cienkie naleśniki), mazur (placek z ciasta filo z nadzieniem z orzechów i miodu), daktyle, orzechy i inne słodkości. Gospodarze otwierają swoje domy dla rodziny, przyjaciół i sąsiadów, by wspólnie cieszyć się posiłkami i rozmową.
Mimouna to nie tylko święto jedzenia, ale także okazja do spotkania się z bliskimi i zaproszenia nowych znajomych. Ludzie odwiedzają się nawzajem, składając sobie życzenia pomyślności i szczęścia na przyszłość. Gościnność odgrywa kluczową rolę w obchodach Mimouny, podkreślając wartość wspólnoty i wzajemnego wsparcia.
Tradycyjnie podczas Mimouny odbywają się różnorodne wydarzenia kulturalne, koncerty, pokazy taneczne i występy muzyczne, które dodają atmosferze jeszcze większej radości i entuzjazmu. Dla wielu osób Mimouna jest nie tylko świętem religijnym, ale także sposobem na celebrowanie kultury, tradycji i dziedzictwa rodzinnego.
Karolina Maoz, 30.04.2024r.