Brit mila, znana również jako bris, to żydowska ceremonia, podczas której obrzezany jest mały chłopiec.
Historia obrzezania sięga Księgi Rodzaju, kiedy Bóg nakazuje Abrahamowi, aby obrzezał siebie i jego potomstwo, jako znak przymierza między Żydami a Bogiem. W całej historii rabini i myśliciele przedstawiali dodatkowe argumenty za obrzezaniem, a wielu współczesnych Żydów postrzega to jako ważną tradycję, która łączy pokolenia.
Tradycyjnie obrzezanie odbywa się w ósmym dniu życia dziecka, nawet jeśli wypada w szabat lub święto żydowskie. Jeśli jednak przeszkodą są problemy zdrowotne, bris jest odkładany, dopóki dziecko nie zostanie uznane za wystarczająco zdrowe. W takim przypadku jest on zaplanowany na czas nieprzypadający w szabat ani święta, około 8 dni po wyzdrowieniu.
Nie ma żadnych zasad dotyczących miejsca, ale tradycyjnie Żydzi dokonują brit mila w synagodze podczas porannych nabożeństw. Jednak bris jest często dokonywany również w domu rodziców lub dziadków dziecka, a czasem w szpitalu.
Rytuału tego dokonuje tzw. mohel. Niektórzy mohelowie pracują w tym zawodzie w pełnym wymiarze godzin, ale wielu to także lekarze, rabinowie lub pielęgniarki położne, dodatkowo zajmujące się obrzezaniem.
W ortodoksyjnych środowiskach kobiety nie są dopuszczane do tej roli. Mohel jest przeszkolony w zakresie żydowskich praw dotyczących obrzezania, a także nowoczesnej higieny chirurgicznej.
Jak to się odbywa?
Kum, czyli ktoś na wzór chrzestnego dziecka, wnosi dziecko na miejsce ceremonii i podaje je sandakowi, osobie, która trzyma dziecko podczas obrzezania. Przeważnie jest to dziadek dziecka.
Przed obrzezaniem dziecka mohel recytuje błogosławieństwo: „Błogosławiony jesteś, Panie, nasz Boże, Królu wszechświata, który poświęcił nas Swoimi przykazaniami i dał nam przykazanie dotyczące obrzezania.”
Jak tylko mohel rozpocznie obrzezanie, ojciec (lub w niektórych przypadkach, oboje rodzice) recytują: „Błogosławiony jesteś, Panie, nasz Boże, Królu wszechświata, który poświęciłeś nas Swoimi przykazaniami i nakazałeś nam wprowadzić naszych synów w przymierze Abrahama, naszego ojca.”
Wszyscy obecni odpowiadają wtedy: „Tak jak to dziecko wstąpiło w przymierze, tak niech wejdzie do Tory, baldachimu zaślubin i do dobrych uczynków”.
Następnie mohel bierze kubek wina i recytuje nad nim modlitwę za niemowlę, w której nadaje dziecku jego hebrajskie imię. Jedną lub dwie krople wina wkłada się do ust niemowlęcia i tradycyjnie ojciec wypija część wina.
Błogosławieństwo
Mohel przygotowuje chłopca do obrzezania
Sandak podaje dziecku kropelkę wina na znieczulenie
Historycznie rzecz biorąc, matki nie było na sali obrzezania, ale dzisiaj wiele matek decyduje się być świadkami całej ceremonii, choć w religijnych rodzinach muszą być w części dla kobiet.
Po ceremonii zazwyczaj następuje uroczysty posiłek.
W przypadku dziewczynek nie ma fizycznej procedury porównywalnej z obrzezaniem. Jednak ceremonia dla dziewcząt (często nazywana „świętem córki”, brit banot lub bat mila) jest wydarzeniem, podczas którego świętuje się przybycie dziewczynek na świat, na wiele różnych sposobów – poprzez domowe i synagogalne rytuały celebracji nadawania imion.
Muzułmanie również dokonują obrzezania chłopców pomiędzy 8 dniem a 14 rokiem życia i jest to również zwyczaj religijny nakazany przez Koran, aczkolwiek nie wszyscy tego przestrzegają. Nie jest to tak ważne jak w judaizmie. W niektórych krajach muzułmanie obrzezują również kobiety.
Anna Szczypińska, 13.01.2021
Źródło: https://www.myjewishlearning.com