Osiemnastego dnia miesiąca ijar o zachodzie słońca rozpoczyna się święto Lag ba-Omer (Dzień Liczenia Omeru, Święto Uczonych). Jest to święto wielu znaczeń, zarówno pod względem religijnym, jak i świeckim. Dzień ten ma upamiętniać 33. z 49 dni omeru – okresu siedmiu tygodni liczonych od drugiego dnia Pesach do święta Szawuot.
Omer to także czas półżałoby, w którym religijni Żydzi nie obchodzą żadnych hucznych uroczystości, a śluby są całkowicie zabronione, nie obcinają także włosów, nie golą zarostu. Trwające 24 godziny święto Lag ba-Omer jest przerwą w tym okresie, należy je obchodzić radośnie, można tego dnia zawierać związki małżeńskie, uczestniczyć w imprezach, w religijnych rodzinach trzyletnie dzieci po raz pierwszy mogą skorzystać z usług fryzjera.
Geneza Święta
Święto upamiętnia kilka zdarzeń. Jedno z nich mówi o tym, że zgodnie z tradycją, podczas trwania omeru, 24 tysiące uczniów, żyjącego w II wieku n.e. Rabiego Akiwy, utraciło życie. Według niektórych źródeł panowała wtedy tajemnicza epidemia i tylko 33 dzień był dniem bez żadnych ofiar.
Data święta wiąże się także ze zwycięstwem w antyrzymskim powstaniu Bar Kochby (134-135 n.e.). Istniał także odrębny przekaz, że tego właśnie dnia Bóg po raz pierwszy zesłał mannę Żydom, wędrującym przez pustynię ku Ziemi Obiecanej.
W Dniu Liczenia Omeru obchodzona jest także rocznica śmierci rabina Szymona bar Jochaj, autora kabalistycznej księgi Zohar, wielkiego mędrca Talmudu i mistrza midraszu.
Jak wyglądają obchody święta Lag ba-Omer?
Główną uroczystością religijnych Żydów podczas całego dnia jest procesja ze starożytnym zwojem Tory przeniesionym z synagogi Beit Abo w Safedzie do grobu rabbiego Szimona Bar-Jochai na Górze Meron. Tam odczytane zostają fragmenty Tory, a o północy rozpala się wielkie ognisko. Następnie uczestnicy uroczystości przez całą noc modlą się, tańczą i śpiewają w pobliżu grubu rabina. W uroczystościach na górze Meron co roku biorą udział setki ortodoksyjnych Żydów.
W środowiskach Żydów świeckich święto Lag ba-Omer traktowane jest jako „dzień ognia”. Wieczorem rozpala się tysiące ognisk, w których piecze się ziemniaki, a wieczór mija w atmosferze śpiewów i tańców. Tradycją święta jest także zwyczaj spędzania czasu z rodziną i przyjaciółmi na łonie natury, wędrówki po lasach i górach, pikniki nad jeziorem czy rzeką.
Tego dnia w Izraelu odbywa się także tysiące ślubów, zazwyczaj w rodzinach ortodoksyjnych i ultraortodoksyjnych.
Karolina Maoz, 25.05.2024r.