Harfa to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli Izraela, łączący w sobie duchowość, historię i kulturę. Choć dziś może kojarzyć się z eleganckim instrumentem koncertowym, jej korzenie sięgają czasów biblijnych, a znaczenie sięga daleko poza muzykę.
Dawidowa melodia wiary
Według Biblii król Dawid grał na harfie, przynosząc ukojenie królowi Saulowi i wyrażając w psalmach swoje emocje – od radości po głęboki smutek. Hebrajskie słowo kinnor, oznaczające harfę lub lirę, pojawia się w licznych miejscach Tanachu i stanowi symbol duchowej harmonii, modlitwy oraz wewnętrznego porządku.
Z czasem harfa stała się nie tylko atrybutem Dawida, ale też znakiem tożsamości żydowskiej, symbolem więzi między człowiekiem a Stwórcą. Jej dźwięk kojarzono z głosem duszy, a struny – z mostem łączącym ziemię i niebo.
Harfa w nazwach i krajobrazie
Ślady tego symbolu odnajdujemy także w topografii współczesnego Izraela. Jezioro Galilejskie (hebr. Kinneret) zawdzięcza swoją nazwę właśnie harfie (kinnor), której kształt przypomina.
W Jerozolimie harfa zyskała nowoczesną formę. Most Harfy Dawida (Gesher HaKinnor), zaprojektowany przez Santiago Calatravę, to jedna z najbardziej charakterystycznych konstrukcji w stolicy.
Smukły pylon i napięte liny przypominają struny instrumentu – symbolizując związek między tradycją a nowoczesnością, między przeszłością króla Dawida a współczesną Jerozolimą.
Od starożytności do współczesności
Dziś harfa pozostaje jednym z narodowych symboli Izraela. Występuje w sztuce, muzyce, a nawet w designie miejskich przestrzeni. Jest też metaforą wewnętrznej harmonii i wrażliwości – wartości, które przez tysiąclecia towarzyszyły narodowi izraelskiemu.
Dziś harfa pozostaje jednym z rozpoznawalnych motywów Izraela – obecnym w muzyce, architekturze i nazwach miejsc. Choć jej brzmienie wywodzi się z odległej przeszłości, symbol ten wciąż przypomina o ciągłości kultury i zdolności łączenia tradycji z nowoczesnością. Właśnie dlatego harfa – niegdyś instrument pasterzy i królów – nadal ma w Izraelu swoje miejsce, zarówno w przestrzeni publicznej, jak i w świadomości mieszkańców.
Karolina Maoz, 29.10.2025r.